...شب هنگام به سوسوی فانوس قدیمی خانه مادربزرگ خیره بودم و در پساپس آن به بعضی از این آدم -به اصطلاح-بزرگها فکر می کردم که چرا اینگونه می اندیشند واینگونه عمل می کنند! از ارتباطات بین آدم ها تعجب می کنم؟! آخر چگونه باید این آدم گاه این قدرپیچیده باشد که نتوانی رفتارهایش را درک کنی ومعنای حرف هایش وکردارش را نتوانی درک کنی...آخر به چه قیمتی وبه چه ارزشی این همه چشم هم چشمی کردن ها واین همه حسادت ها واین همه کینه ها واین همه ظلم ها؟!!
بچه تر از آلانم فکر می کردم که می توانم به خوبی آدم ها را بشناسم وتغییر دهم ومی توانم هرکس را به سوی خودم مجذوب کنم.اما در واقع بدین جا رسیده ام که در قلب خود معترف باشم که آدم موجود پیچیده ای است که ملائکه هم از دست او محبوت مانده اند...
