میدانید طبق استاندارد، کشورمان ایران باید سی میلیون نفر عضو فعال کتابخانه داشته باشد؟
اما طبق آمار رسمی ما فقط دو میلیون عضو کتابخانه داریم که عمدتاٌ افراد پشتکنکوری هستند و کتاب درسی میخوانند.
حتما میدانید سرانه مطالعه ایران حتی نسبت به ترکیه هم پایینتر است.سرانه مطالعه ترکیه به طور متوسط ۵۵ دقیقه است اما سرانه مطالعه ایران فقط ۲ دقیقه در روز است.
من سعید محمدی نویسنده کتاب انسان ۲۰۲۰ هستم، پس از بررسی عوامل موفقیت انسانهای موفق و کشورهای پیشرو به این نتیجه رسیدم موفقیت واقعی ماحصل مطالعه، فرهنگ و اقتصاد است و ازآنجاییکه سرانه مطالعه در کشور ما بسیار پایین است که در صورتادامه یافتن این موضوع، کشور با بیماریهای فرهنگی جدی مواجه خواهد شد. شش سال است این ایده را با دیگران به اشتراک گذاشتهام و نتایج فوقالعادهای گرفتهام.رازی که کشف کردم این است که با کمک شما میتوانم اولین کمپین مطالعه را شروع کنیم.
از شما خواهش میکنم به من در شکل گرفتن این کمپین کمک کنید تا بتوانیم اثر مثبتی در جامعه ایجاد کنیم.
من و شما هرروز ۹۶ تا ۱۵ دقیقه وقت داریم، اگر از همین امروز تصمیم بگیریم که فقط یکی از این ۱۵ دقیقهها را کتاب بخوانیم حداقل
هرسال ۲۰ جلد کتاب میخوانیم.
حالا تصور کنید که از ۸۰ میلیون ایرانی فقط ۱۰ میلیون نفر به این کمپین بپیوندند. یعنی دریک سال ۲۰۰ میلیون جلد کتاب باید منتشر
شود، بامطالعه این ۲۰۰ میلیون جلد کتاب به خودمان، جامعه، نویسندهها، ناشران، کتابفروشیها، و اقتصاد و فرهنگ کمک خواهیم کرد
تا جان دوبارهای بگیرند.
برای عضویت به این سایت مراجعه کنید: http://motalesharif.com/%da%a9%d8%aa%d8%a7%d8%a8-%d8%ae%d9%88%d8%a7%d9%86%db%8c/
راه رویش: نظام اخلاق اسلام
* عنایت ویژه خدا به نسل حاضر
* شک نمیتواند بهانه ارتکاب به گناه شود
* اگر قیامتی درکار باشد ...؟
* راههای کلی برای یافتن نظام ارزشی
در دنیا گشت می زدم.همان دنیای خیال خودم.گمان نمی کردم اینقدر از من و خواسته هایم فاصله داشته باشد...
فکر می کردم هر چیزی را که نفسم می خواهد باید برایش مهیا کنم ... فکر می کردم هر چیزی را که در دنیا می بینم و دلم می خواهد باید برای دلم آماده اش کنم...
اینها همه فکر بود ... وقتی از همه ی اینها گذشتم که به من اینطور فهماندند : از دنیا به اندازه ی نیازت بردار و نه بیشتر...
این حرف مرا به خودم آورد ... به یاد کلام استاد صفایی افتادم که گفت : ما در دنیا روزه داریم و آخرت افطار می کنیم!
آخر روزه دار از هیچ خوراکی استفاده نمی کند ، مگر در شرایط بحرانی که به اندازه حیات می توان کمی آب نوشید تا هنگام افطار طاقت بیاورد.
تا دیروز این فکر و این خیال در من نقش نبسته بود و سرگردان در پی این دعا بودم : الی اشکوا الیک من نفسی ....
غرق در خیالات خام خودم بودم و در دنیای ساختگی خودم می چرخیدم تا اینکه گذری کردم به آیات الهی و نهج البلاغه
أُولئِکَ الَّذینَ اشْتَرَوُا الْحَیاةَ الدُّنْیا بِالْآخِرَةِ فَلا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَ لا هُمْ یُنْصَرُون(بقره 86)
اینها همان کسانند که آخرت را به زندگى دنیا فروخته اند از این رو عذاب آنها تخفیف داده نمى شود و کسى آنها را یارى نخواهد کرد.
معلوم می شود خرید و فروش دنیا و آخرت است که مرا بالا می برد و یا به زیر می اندازد .معلوم می شود که دید من به این دو است که ارزش مرا محاسبه می کند.
زُیِّنَ لِلَّذینَ کَفَرُوا الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ یَسْخَرُونَ مِنَ الَّذینَ آمَنُوا وَ الَّذینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ اللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ (بقره212)
زندگى دنیا براى کافران زینت داده شده است، از این رو افراد باایمان را (که گاهى دستشان تهى است)، مسخره مى کنند در حالى که پرهیزگاران در قیامت، بالاتر از آنان هستند (چرا که ارزشهاى حقیقى در آنجا آشکار مى گردد، و صورت عینى به خود مى گیرد) و خداوند، هر کس را بخواهد بدون حساب روزى مى دهد.
وقتی با آیاتی این چنین مواجه شدم دیدم دنیا ظاهر فریبنده ای دارد و باطن خطرناکی . ظاهری که هر کسی را از حقیقت دور و به هوی و هوسها نزدیک می کند . به یاد حرف شهید بزرگوار آوینی افتادم که می گفت : دنیا زیباست ، اما زیبایی ظاهر را چه سود؟
زیبایی که تنها هوس ها و شهوتهای مرا زیاد کند زیبا نیست . زیبایی آنگاه زیباست که وجودم را ، خودم را ، انسانیت مرا زیاد کند نه هوسهای مرا. به خاطر همین است که دنیا ظاهری زیبا دارد و باطنی زشت.
تنها عده ی قلیلی هستند که جلوه های زیبای دنیا آنها را نمی گیرد و شیفته ی این زیبایی نمی شوند و به راحتی از آن می گذرند ، هنگام جلوه نمایی دنیا صدا می زنند :
یَا دُنْیَا یَا دُنْیَا إِلَیْکِ عَنِّى أَ بِى تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَیَّ تَشَوَّقْتِ لَا حَانَ حِینُکِ هَیْهَاتَ غُرِّى غَیْرِى
لَا حَاجَةَ لِى فِیکِ قَدْ طَلَّقْتُکِ لَا رَجْعَةَ فِیهَا فَعَیْشُکِ قَصِیرٌ وَ خَطَرُکِ یَسِیرٌ وَ أَمَلُکِ حَقِیرٌ آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِیقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ
اى دنیا ! اى دنیاى حرام ! از من دور شو ، آیا براى من خود نمایى مى کنى ؟ یا شیفته من شده اى تا روزى در دل من جاى گیرى ؟ هرگز مباد! غیر مرا بفریب ، که مرا در تو هیچ نیازى نیست ، تو را سه طلاقه کرده ام ، تا بازگشتى نباشد ، دوران زندگانى تو کوتاه ، ارزش تو اندک و آرزوى تو پست است . آه از توشة اندک ، و درازى راه ، و دورى منزل ، و عظمت روز قیامت ! (نهج البلاغه حکمت 77
اى زال جهان بر تو مرا نیست نیاز از بهر فریب دیگرى دام انداز
چون از تو چنان جدا شدم من که دگر برگشت بجانب تو نتوانم باز
و چقدر زیباست گذر از دنیا در حالی که گرد و غباری از آن در وجود ما نقش نبسته است