روح های بزرگ

• خوشا به حال آن تنها وبدن هایی که روح های شان فقط درد تن خودشان را احساس می کنند وخوشا به حال بدنی که روحش فقط درد بدنش را احساس می کنند  چون آن روح دایما در فکر این است که ناراحتی های این بدن را از بین ببرد.

ولی دشوار است حال آن بدنی که روحش تنها روح خودش نیست روح همه بدن هاست...یک روح درد همه را به تنهایی احساس می کند این بدن است که مجبور است با وجود فراهم بودن همه امکانات با دو لقمه نان جو بسازد باری اینکه مبادا در فلان شهر یک نان جوخور پیدا شود...روحها وقتی بزرگ شد وای به حال بدنها!

شهید متفکر مطهری/انسان کامل